خواص ظروف مسی و آهنی
معروف است که پزشکان به کسانی که از درد مفاصل رنج می‌برند داشتن یک دست بند مسی را توصیه می‌کنند و دلیل این امر را هم کمبود یون‌های مسی در خون ذکر می‌کنند که با تماس دست بندهای مسی با پوست بخشی از این کمبود جبران شده و از درد مفاصل کاسته می‌شود از سوی دیگر محققین یکی از علت‌های بروز بیماری آلزیمر را رسوب یون‌های آلومینیوم در مغز عنوان می‌کنند.
در این پیام آمده است: تا چند دهه پیش مردم کشور ما رسم داشتند برای پخت غذا مخصوصاً خورشت و آش از قابلمه‌های مسی استفاده می‌کردند و یک کفگیر آهنی داشتند به نام حسوم که موقع پخت غذا دائم درون آن قرار می‌گرفت…
هیچکس نمی‌دونست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار بگیره، فقط می‌دانستند برای پخت غذا خیلی خوبه.
کمبود یون مس باعث می‌شه شما دائم احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کنید و هی دهن‌دره کنید.
در ضمن هیچ کارتل داروئی نمی‌تونه از یون یک عنصر برای شما قرص تهیه کنه…. و اونی که مثلاً به اسم قرص آهن به خورد شما می‌دهند شامل مولکول آهن هستش که برای بدن هیچ کاربردی نداره.
ولی تا این جا بدونید که غذا موقع پخت در درون قابلمه مسی از یون آزاد شده این ظرف استفاده می‌کند و در بدن شما فوق‌العاده احساس نشاط و انرژی ایجاد می‌شود و دیگه از اون دهن‌درگی و خمیازه و کسالت خبری نیست و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی مخصوصاً برای خانم‌ها نزدیک به دوران عادت ماهیانه دارد.
ولی یک دفعه توی دهه ۵۰ از این نون خشکی‌ها اومدند و داد میزند «قابلمه مسی.. کفگیر آهنی خریداریم» و با یک قیمت مناسب این قابلمه‌ها را خریدند و به جاش قابلمه آلمینیومی می‌دادند که بهش می‌گفتند روحی هیچکس توی اون دهه نفهمید این همه قابلمه مسی کجا قراره بره؟
بعدش هم که الان ظرف‌های استیل و تفلون و این مزخرفات اومده که مدعی هستند غذا توش زود می‌پزه و به کف ظرف نمی‌چسبه. ولی مردم ما خبر ندارند که همین یون‌های مضر در این ظروف عامل سرطان هستند و به راحتی یون سرب و آلمینیوم و … می‌تونند در جا یک کودک ۶ ماهه را ظرف یک سال به بیماری‌های کمبود خونی و سرطان و یک فرد بزرگسال را در طی ۵ سال به بیماری‌های کبدی و خونی و طحال دچار کند و بعدش هم سرطان.
من به همه رفقا پیشنهاد می‌کنم حتماً برای پخت غذا (مخصوصاً غذاهای آبکی) از قابلمه مسی و کفگیر آهنی استفاده کنند. حداقل برای یک بار هم شده تا ظرف سه روز اثر آن را روی بدن خودتون ببینید.
حالا جالبه توی شمال ایران موقع پخت خورشت (مخصوصاً فسنجون) یک تیکه آهن یا نعل اسب می‌اندازند وسط خورشت تا حسابی رنگ بگیره… این کار باعث آزاد شدن یون‌های آهن و سلامتی بدن می‌شود. اگر دقت کنید مردم مازندران و گیلان تقریباً در حد صفر دچار بیماری‌های خونی و سرطان خون می‌شوند.
ظروف مسی
مس گرما را به خوبی هدایت می کند و با آن به راحتی می توان دمای پخت و پز را کنترل کرد. تنها با دادن حرارت کم تا متوسط می توان بهترین نتیجه را از آن گرفت. ظروف برنجی هم از مس و روی ساخته شده اند که کمتر به کار می روند.
مقادیر اندک مس برای سلامتی مفید است، ولی مقادیر زیاد آن می تواند مسمومیت زا باشد. مس با غذاهای اسیدی واکنش می دهد و به این خاطر ظروف مسی را معمولا با لایه ای از یک فلز دیگرمثل قلع یا استیل یا نیکل می پوشانند تا از ورود مس به غذا جلوگیری شود. این لایه در هنگام پخت و پز به مقدار کم در غذا حل می شود، به خصوص اگر غذاهای اسیدی برای مدت طولانی در این ظروف پخته یا نگهداری شوند. لذا از پختن غذاهای اسیدی در ظروف مسی پوشش داده نشده باید اجتناب کرد.
سالم ترین ظرف برای پخت غذا
متاسفانه امروزه بیشتر ظروف از جنس آلومینیوم، استیل و روکش تفلون هستند و تبادلی بین ظرف و غذا وجود ندارد و آهنی منتقل نمی شود. بنابراین، چه بهتر که برای پخت غذا در درجه اول از ظروف استیلی که روکش تفلون ندارند، استفاده کنید.
بهترین ظرف برای پخت مواد غذایی حاوی آهن (مثل انواع گوشت ها) ظرف آهنی است؛ زیرا از ظرف یا قاشق آهنی مقداری جزیی آهن وارد غذا می شود که می تواند در کنار آهن موجود، وارد بدن شده و تامین کننده نیاز روزانه ما باشد.
البته ما ظرفی نداریم که به طور خالص از جنس آهن باشد؛ چون در این صورت، ظرف زنگ می زند و نمی توان از آن استفاده کرد. اگر چنین ظرفی وجود داشته باشد هم ظرف استیل است که در اصل آهنی بوده و روی آن با روکشی پوشیده شده است. بزرگ ترین مشکلی که این قبیل ظروف دارند، این است که غذا به آنها می چسبد و در صورت سرخ کردن غذا، ظرف می سوزد. بنابراین بهتر است طبخ غذا به شکل آب دار در این ظروف انجام شود.
متاسفانه امروزه بیشتر ظروف از جنس آلومینیوم، استیل و روکش تفلون هستند و تبادلی بین ظرف و غذا وجود ندارد و آهنی منتقل نمی شود. بنابراین، چه بهتر که برای پخت غذا در درجه اول از ظروف استیلی که روکش تفلون ندارند، استفاده کنید.
بعد از ظروف استیل، استفاده از ظروف شیشه ای توصیه می شود؛ زیرا در این ظروف هیچ عنصری بین غذا و ظرف مورد استفاده رد و بدل نمی شود و پخت غذا در آن سالم تر است. در ضمن، برخی از ظروف چدنی هم هستند که روی آنها صیقلی شده و روکش ندارند در این صورت استفاده از این ظروف نیز مناسب است. اما استفاده از ظروف تفلون آسیب دیده و آلومینیومی از نظر بهداشتی توصیه نمی شود. در سال های گذشته نیز از ظروف آلومینیومی تحت عنوان رویی استفاده می شد که هنوز هم در بسیاری از مناطق دیده می شود و حتی امروزه در برخی از رستوران ها حداقل نیمروهایشان را در بشقاب های کوچک رویی پخته و سرو می کنند. این ظروف از نوعی فلز سبک ساخته شده اند.
گفته می شود در صورت استمرار استفاده از این ظروف ممکن است مقداری آلومینیوم از ظرف وارد غذا شده و استفاده طولانی مدت از آن باعث بروز عوارضی مانند یبوست، اختلالات گوارشی، پوکی استخوان و حتی آلزایمر شود و احتمال ابتلا به مشکلات یادشده در افراد مستعد شدت یابد.